تحقیق امام زمان(عج)

تحقیق امام زمان(عج)

این تحقیق با فرمت Word بوده و قابل ویرایش است و همچنین آماده پرینت می باشد.

. در افشانی حضرت مهدی (عج) به هنگام ولادت

 مورّخ جلیل، علی بن الحسین بن علی المسعودی، متوفای سنه 346 ﻫ.ق، نقل كرده كه نسیم و ماریه گفته اند: حضرت صاحب الزمان هنگامی كه ولادت یافت بر دو زانو نشست؛ و انگشت سبّابه خود را به سوی آسمان بلند نمود، سپس عطسه كرد، آنگاه گفت: آ« الحمد الله رب العاملین و صلّی الله علی محمدٍ و آله من عبد داخرٍ لله غیر مستنكف و لا مستكبر – سپس فرمود:- زعمت الظلمة أن حجة الله داحضة و لو اذن لنا فی الكلام زال الشك آ». ( مسعودی،اثبات الوصیة، ص 251. )

( حمد و ستایش از برای خداوند است كه پروردگار چهانیان است و درود خدا بر محمد و آل او از بنده ای كه ذلیل و حقیر از برای خداست بدون اینكه سركشی و كبر و منیّتی داشته باشد ـ بعد فرمودند: ـ ستمگران می پندارند كه حجت الهی باطل شده و از بین می رود و اگر ما اذن در سخن داشتیم هر آینه شك و تردید برطرف شده و مرتفع می گردید ).

در جمله نخستین حمد و ثنای خدا فرموده و سپس صلوات بر محمد و آل محمد و در جمله سوم اقرار به عبودیت و بندگی و ذلّت در برابر خدا می كنند و آنگاه ظالمان و ستمگران را به خطا و اشتباهشان تنبّه می دهند كه آنان تصوّر می كنند حجّتهای الهی از بین خواهد رفت، در حالی كه حجّتها و براهین پروردگار متعال همواره زنده و جاوید است و از بین رفتنی نخواهد بود.

قابل توجه است كه به حسب ظاهر، مقصودشان از حجّت الهی، امام معصوم است كه ظالمان می پندارند امامتی نیست و امام و حجّتی در میان مردم نمی باشند ولی آنان بسیار خام می اندیشند چرا كه حجّتهای الهی پیوسته باقی و برقرار و ثابت و پایدار خواهند بود.

در هر حال، آخرین كلام این است كه چه كنم كه اذن در سخن ندارم و از سوی خداوند مأذون نیستم كه لب به سخن باز كنم و گرنه در این كودكی زبان به تكلّم گشوده و مجال زمینه ای برای شك و تردید آنان باقی نمی گذاشتم.

2. سخنان حضرت مهدی (عج) در سه سالگی

احمد بن اسحاق وارد بر امام عسكری (ع) شده و می پرسد: خلف و جانشین شما كیست؟ امام (ع) برخاسته، داخل اتاق می شوند و بعد بیرون می آیند؛ در حالی كه پسر بچه ای در سنّ كودكان سه ساله را روی گردن جا داده بودند و چهره آن پسر، مانند ماه شب چهارده بود و امام عسكری (ع) راجع به امامت او بیاناتی ارائه فرمودند.

احمد بن اسحاق می گوید: عرض كردم: ای مولای من! آیا علامتی هست كه قلب من با آن مطمئن گردد؟ ناگهان آن پسر بچه به نطق آمد و به زبان عربی فصیح فرمود:

آ« أنا بقیة الله فی ارضه و المنتقم من اعدائه فلا تطلب اثراً بعد عین یا احمد بن اسحاق آ».

( شیخ صدوق، كمال الدین، ص 384. )

( منم بقیة الله در زمین او و انتقام گیرنده از اعدا و دشمنان او، پس ای احمد بن اسحاق! بعد از مشاهده ذات، از اثر جستجو مكن ).

امام عصر (ع) در این كلام نورانی، خود را بقیة الله در زمین خدا نامیده و به عنوان منتقم از دشمنان خدا از خویشتن سخن گفته اند و هر یك از این دو جمله، دریچه امید و شادی را در دلهای منتظران و دلدادگان حضرت ولی عصر، (عج)، باز می كند.