ترجمه مقاله طراحی قرارداد هماهنگی زنجیره تأمین سوخت زیستی در چین

Designing coordination contract for biofuel supply chain in China

طراحی قرارداد هماهنگی برای زنجیره تأمین سوخت زیستی در چین

مقدمه مقاله:

با رشد سریع اقتصاد چین، این کشور بزرگترین مصرف کننده انرژی اولیه در جهان است و به شدت وابسته به زغال سنگ و نفت است و همچنین بزرگترین منتشرکننده گازهای گلخانه ای در جهان است. مسائل اصلی که کشور چین با آن مواجه است، اختلال در عرضه انرژی، آلودگی محیطی و رشد وابسته به واردات انرژی برای تامین امنیت انرژی و حفاظت از محیط زیست است.

به منظور دست یابی به آینده پایدار، چین به دنبال تنظیم ساختار انرژی خود با سرعت بخشیدن به استفاده از منابع انرژی های سازگار با محیط زیست و تجدیدپذیر جایگزین سوخت های فسیلی سنتی است. سوخت های زیستی یکی از پرکاربردترین انرژی های تجدیدپذیر و جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی، به طور خاص در بخش حمل و نقل به دلیل پتانسیل بالای آن ها برای افزایش امنیت انرژی و کاهش آلودگی های محیطی هستند. علاوه بر این، به عنوان یک پیشرو در بخش کشاورزی، توسعه صنعت سوخت زیستی، پیشرفت روستایی در چین را به همراه دارد. در سال های اخیر، چین برنامه هایی را برای ترویج تولید و عرضه سوخت های زیستی راه اندازی کرده است. تولید سوخت زیستی در سال های 2005 تا 2015 تقریبا پنج برابر شده است. با این حال، این مقدار تنها 3.25٪ از مجموع کل سوخت تولیدی جهانی در سال 2015 را تشکیل می دهد، و هنوز هم نسبت به مصرف محصولات نفتی بسیار کم است.بنابراین، تولید محدود سوخت های زیستی در چین نمی تواند شکاف بین تقاضای انرژی و عرضه را تامین کند.

از این رو، به دلیل امنیت انرژی و حفاظت از محیط زیست، تولید سوخت زیستی چین باید به میزان قابل توجهی افزایش یابد. برای افزایش تولید سوخت زیستی، عرضه مواد پایدار و فراوان مواد اولیه ضروری و در اولویت اول است. با این حال، چین از عرضه کمپوست کشاورزی برای تولید سوخت زیستی رنج می برد.به عنوان مثال، گوجه فرنگی، یکی از مهمترین محصولات سوخت زیستی در چین، به شدت به واردات بستگی دارد: گوجه فرنگی وارداتی بیش از 60 درصد از نیازهای کلان چین را شامل می شود در نتیجه، امروزه طراحی زنجیره تامین سوخت زیستی قابل انعطاف برای تامین پایدار مواد اولیه کشاورزی، به منظور افزایش تولید سوخت زیستی مهم است. با توجه به این شرایط، این مطالعه با هدف بررسی چگونگی افزایش عرضه مواد اولیه کشاورزی از منظر مدیریت زنجیره تامین با استفاده از رویکردهای تحلیلی انجام شده است.یک زنجیره تامین سوخت زیستی که شامل یک تولید کننده سوخت زیستی و چند کشاورز کوچک در زمینه تامین منابع کشاورزی و تولید سوخت های زیستی بررسی شده است.

به طور سنتی، در صنعت کشاورزی، یک خریدار مستقل و یک تامین کننده مستقل، پیش از فصل رشد، قرارداد خرید را امضا خواهند کرد و مقدار فروش و قیمت عمده فروشی محصولات کشاورزی را مشخص می کنند. پس از آن، فروشنده محصولات واقعی تولیدی را به خریدار می فروشد. با این حال عملکرد محصولات کشاورزی که به شدت تحت تاثیر شرایط طبیعی مانند آب و هوا، آفات و بیماری است، دارای عدم قطعیت زیادی است. در نتیجه، اغلب مقدار محصولات واقعی تولید شده، از آنچه نسبت به ورودی اولیه انتظار می رود متفاوت است و ممکن است بیشتر یا کمتر از مقدار از قبل مشخص شده در قرارداد باشد. از این رو، تامین کننده ریسک مواجهه با تولید بیش از حد را متحمل می شود، در حالی که خریدار در معرض ریسک کاهش تولید در شرایط نامطلوب عدم قطعیت قرار می گیرد.

بنابراین، اهداف این مقاله با توجه به ویژگی های زنجیره تامین سوخت زیستی، طراحی قرارداد هماهنگی تسهیم ریسک به صورت منصفانه و سودمند برای هر دو عضو، برای افزایش عرضه مواد اولیه کشاورزی و بهره وری کل زنجیره تأمین سوخت زیستی است.

فهرست مطالب مقاله دانلودی

مقدمه

نوآوری مقاله

مدل سازی

سیستم متمرکز

سیستم غیرمتمرکز

طراحی قراردادهای هماهنگی

قرارداد تسهیم ریسک ناشی از مازاد تولید (OPC)

قرارداد تسهیم ریسک ناشی از کمبود تولید (UPC)

قرارداد ترکیبی تحت مدل چانه زنی نش با اطلاعات نامتقارن (MC)

مطالعه موردی و آنالیز حساسیت

نتایج کلی

آنالیز حساسیت

نتیجه گیری

پیشنهادات آتی